XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
ELKARRIZKETAPatziku PERURENA:
Ez sorkuntza ere gustoko diat.
Bainan kontua zera duk; kuriosidadea nian, Azkueren kantutegia begiratu eta baita besteak ere, eta Leitza ez huen inon azaltzen.
Hortik hasi ninduan gai horiek lantzen.
Nere problema duk gustatzen zaizkidala hainbeste gai ezin naizela denetara iritsi, bainan oso gustora aritzen nauk sormen lanetan, poesian eta pentsamendu lanetan ere bai.
Ikerketa lanetan ez zegok deus ere egina eta herri guzietan adibidez elizaren artxiboa hartu eta goitik beheraino ongi aztertu beharko lirateke datu guztiak.
Mila gai zeudek eta nik ahoz belarrira jasotakoa pixka bat ziurtatzeko artxiboetara jotzen diat.
Hori duk euskal historiaren beste problema bat.
Akonplejatu batzuk gaituk.
Euskaldunak bere burua barrendik ez dik kasik sekulan ikusten edo beti beste baten konparazioan.
Euskararen desgrazia horixe duk, beti ingurukoaren morroi dela.
Ez diagu oinarri sendo bat geure buruan eta geure historian sinisteko.
Nere hizkuntza eta nere mundu afektiboari zentzu bat emateko hori guztia jasotzea beharrezkoa egiten zaidak.
Lehen elizak kristautasuna sartzeko euskara tresnatzat erabiltzen zuen bezalaxe erabiltzen ditek gaur egun ETBk, Euskadi Irratiak eta Egunkariak, kanpotik datorren informazio guztia euskaldungoari sartzeko.
Herri izateko beharrezkoa ote dugu guzi hori?
Txirrita bere garaian bertsolari natural bat huen eta Egaña gaurko gizartean espektakuluaren zerbitzura dagoen jornaleko morroi bat duk.
Beste edozein herritakoak bezalaxe, desertu kultural batean bizi diren tipoak bezala.
TBaren inperioak kanpoko informazio eta kultura baino ez baitigu ematen.
Euskara horretarako erabiltzeak neretzako ez dik balio.
TESTUA: Joxemanuel IRIGOIEN
ARGAZKIA: ARTXIBOA